کاستن از اضطراب اجتماعی در مدارس: راهنمای ایجاد محیطی فراگیر

اضطراب اجتماعی، به ویژه پس از اختلالات ناشی از کووید-۱۹، به یک دغدغه رو به رشد تبدیل شده است. اصطلاح “کناره گیری از مدرسه به دلیل مشکلات عاطفی” (EBSA) به دانش آموزانی اطلاق می شود که به دلیل اضطراب اجتماعی و سایر احساسات منفی با چالش حضور در مدرسه روبرو هستند. این امر می تواند برای دانش آموزان با نیازهای آموزشی ویژه (SEN) به طور خاص دشوار باشد.

تاثیر رسانه های اجتماعی و پاندمی

رشد رسانه های اجتماعی منجر به افزایش تعاملات دیجیتال در بین جوانان شده است. در حالی که ارتباط آنلاین در دوران قرنطینه ها حیاتی بود، قرار گرفتن مداوم در معرض تصاویر غیرواقعی آنلاین می تواند باعث شود کودکان احساس انزوا، خود انتقادی و اضطراب در مورد عدم تناسب با معیارهای غیرواقعی را داشته باشند. این کمبود تعامل رو در رو، اضطراب اجتماعی را بیشتر تشدید کرده و بازگشت به محیط مدرسه را برای برخی از دانش آموزان دشوار می کند.

چالش های مدرسه برای دانش آموزان مضطرب اجتماعی

مدارس ذاتاً فضاهای اجتماعی هستند. آنها می توانند برای دانش آموزان مبتلا به اضطراب اجتماعی پر سر و صدا، آشفته و طاقت فرسا باشند. سخنرانی در جمع، فعالیت های گروهی، جلسات و سوالات غیرمنتظره در کلاس می تواند همه منابع اصلی استرس باشند. علاوه بر این، یادگیری موثر مستلزم سطحی از تعامل اجتماعی و ارتباط با همسالان و معلمان است.

پرداختن به اضطراب اجتماعی در دانش آموزان SEN

دانش آموزان SEN با اضطراب اجتماعی به ویژه در برابر احساسات تنهایی و انزوا آسیب پذیر هستند. این ناراحتی می تواند منجر به رفتارهای مخرب یا گوشه گیری شود که بر سلامت عاطفی و توانایی یادگیری آنها تأثیر می گذارد.

اهمیت یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL)

همانطور که ریچارد لیارد، اقتصاددان برجسته، استدلال می کند، سلامت عاطفی به اندازه دستاوردهای تحصیلی برای داشتن یک زندگی پربار اهمیت دارد. اجرای استراتژی های یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) برای ارتقای سلامت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان، به ویژه در مدارسی که تعداد زیادی دانش آموز SEN دارند، ضروری است.

استراتژی هایی برای کاهش اضطراب اجتماعی در مدارس

در اینجا چند استراتژی موثر وجود دارد که مدارس می توانند برای ایجاد محیطی فراگیر و حمایتی تر برای همه دانش آموزان اجرا کنند:

• رویکرد کل مدرسه به سلامت روان و رفاه:

یادگیری اجتماعی و عاطفی را به بخش اصلی برنامه درسی تبدیل کنید. همه را درگیر کنید – کارکنان، دانش آموزان، والدین، مدیران و خدمات خارجی. یک تیم رفاه اختصاصی ایجاد کنید تا موفقیت بلندمدت را تضمین کنید.

• آموزش سواد عاطفی:

به دانش آموزان کمک کنید تا واژگان دقیقی برای بیان واضح احساسات خود ایجاد کنند. این به آنها امکان می دهد احساسات خود را بهتر درک و مدیریت کنند.

• آموزش تنظیم احساسات:

پس از اینکه دانش آموزان احساسات خود را درک کردند، آنها را با استراتژی های مدیریت آنها مجهز کنید. تکنیک هایی مانند تمرینات ذهن آگاهی، یوگا، تکنیک های آرامش و ژورنال نویسی می تواند مفید باشد.

• آموزش طرز فکر رشد:

به دانش آموزان در مورد ظرفیت رشد مغز و قدرت نگرش مثبت آموزش دهید.

• مجمع های رفاه:

مجمع های منظمی را در مورد موضوعات سلامت روان و رفاه برگزار کنید.

• سیستم های رفیق:

برنامه های مربیگری همتا را اجرا کنید که در آنها دانش آموزان بزرگتر از دانش آموزان کوچکتر، به ویژه در زمان استراحت و ناهار، حمایت می کنند.

• کمک کنندگان حیاط مدرسه:

دانش آموزان سال پنجم و ششم را آموزش دهید تا در زمان استراحت، همکلاسی های تنها یا ناراحت را شناسایی و با آنها تعامل برقرار کنند.

• بهداشت اینترنت:

به دانش آموزان در مورد رفتار آنلاین ایمن و مسئولانه آموزش دهید.

• ارتباط با طبیعت:

فعالیت های خارج از منزل را برنامه ریزی کنید و ایجاد یک باشگاه باغبانی مدرسه را در نظر بگیرید.

• فعالیت بدنی:

فعالیت بدنی را به عنوان راهی برای رها شدن از استرس و تقویت روحیه ترویج دهید.

• اهمیت خواب:

به دانش آموزان در مورد اهمیت خواب کافی برای سلامت و رفاه مطلوب آموزش دهید.

نکات اضافی برای حمایت از دانش آموزان SEN:

• بررسی های منظم:

به طور منظم با دانش آموزان SEN برای ارزیابی وضعیت عاطفی آنها و ارائه پشتیبانی و مکانیسم های مقابله در صورت نیاز، بررسی کنید.

• فضای امن:

مکان های آرام و مشخصی را فراهم کنید که دانش آموزان بتوانند در مواقع احساس غرق شدن به آنها پناه ببرند.

• ارتباط شفاف:

اطمینان حاصل کنید که ارتباط واضح و ثابتی با تمام کارکنان درگیر در آموزش دانش آموزان SEN وجود دارد. با والدین همکاری کنید و بهترین روش ها را به اشتراک بگذارید.

• روتین و ساختار:

برای کمک به دانش آموزان SEN در احساس امنیت و مدیریت انتقالات، روال ها و برنامه های ثابتی را حفظ کنید. در صورت نیاز از کمک های بصری مانند برنامه های درسی استفاده کنید.

• ورود و خروج پله کانی:

برای کاهش ازدحام و اضطراب، به ویژه برای دانش آموزان SEN، زمان ورود و خروج را به صورت پله کانی تنظیم کنید.

• جعبه های آرامش:

جعبه های آرامش را در کلاس درس با ابزارهای حسی مانند توپ های استرس، اسباب بازی های فشاری، عطرهای آرامش بخش و فعالیت هایی برای کمک به خود تنظیمی دانش آموزان در مواقع پریشانی ایجاد کنید.

• باشگاه تکالیف:

پس از مدرسه، یک باشگاه تکالیف حمایتی و فراگیر ارائه دهید که در آن دانش آموزان بتوانند به منابع دسترسی داشته باشند و کمک دریافت کنند.

نتیجه گیری

اجرای حتی چند مورد از این استراتژی ها می تواند به طور قابل توجهی اضطراب اجتماعی را در مدارس کاهش دهد. با تمرکز بر یادگیری اجتماعی و عاطفی و ایجاد یک جامعه حامی مدرسه، مدارس می توانند محیطی یادگیری فراگیر و موفق تر برای همه دانش آموزان ایجاد کنند.